Solidny b-klasowy kryminał. Willem Dafoe i Gregory Hines jako para wiecznie wkurzonych funkcjonariuszy, prowadząca śledztwo w Sajgonie, podczas wojny. Są na z góry przegranej pozycji, bo podejrzany zdaje się być wysoko postanowionym oficerem, a ze strony Wietnamczyków nie dostaną żadnej pomocy.
Kino na wskroś efekciarskie i przede wszystkim amerykańskie. Jedak w swoim gatunku sprawdza się idealnie. Mamy tutaj dużo świetnych scen akcji, ale też napięcie. Najlepsze jest jednak to, że twórcy gwarantują nam bardzo pouczającą wycieczkę po Wietnamie. Bohaterowie odwiedzają najróżniejsze zakamarki tego kraju, od obozów przyjaciela, przez epicentra wojny, aż po klasztory i speluny. Różnorodność lokacji nie tylko ma ukazać wizję tego państwa, ale po prostu sprawia że ciągle coś się dzieje, a od ekranu nie sposób oderwać wzroku.
Obsada mimo że gwiazdorska, jakoś mnie nie przekonała. Gregory Hines gra po prostu dumnego Afroamerykanina, który non stop podkreśla elementy kultury swoich "braci". Dafoe jest ręką sprawiedliwości, uczciwym gliną i jednocześnie totalnie bezbarwną postacią. Do tego zagraną nijak, w co nie mogę uwierzyć- to przecież jeden z lepszych Hollywoodzkich aktorów! Znacznie lepiej prezentuje się drugi plan. Amanda Pays jako zakonnica ma coś w sobie. Ale przedstawienie kradnie wszystkim Scott Glenn. Te 15 minut przez które jest na ekranie to istne szaleństwo. Jest dziwnie, brutalnie, perwersyjnie, a przede wszystkim można się jego postaci na prawdę przestraszyć.
Co jest nie tak? No chyba najbardziej kuleje niedorzeczny i banalny scenariusz. Tożsamości mordercy można się domyślić bardzo szybko i nie dlatego że coś ją wskazuje. Po prostu zawsze Amerykanie czynią kilerem tego typu postać. Miałem też duży ubaw z sceny gdy bohaterowie mało nie zostali zlinczowani. W 2 minuty pojawiły się siły Sajgonu, w 5 amerykańskie i to jeszcze z uzbrojonym helikopterem. No czyste fantasy. Nagła ucieczka Perkinsa na końcu filmu to też dość nielogiczna zagrywka, ale scenarzysta nie często się zastanawiał nad tym co pisze. Finał bez fajerwerków, też mógł zmienić moje zdanie o filmie, a był prościutki jak drut. Szkoda...
To nadal dobre kino rozrywkowe, idealne na wieczór po pracy, lub długie popołudnie. Żałuję tylko że gdyby mniej schematyczny scenariusz i zbyt duży splot zbiegów okoliczności to mogła być świetna opowieść. Wszakże podstawy ma- klimat, sceneria, mocne epizody. Ale wyszło jak wyszło i tak mocne 6 się należy.